Odile dostaje wymarzoną pracę w Amerykańskiej Bibliotece w Paryżu. Jej rodzice nie są zachwyceni. Woleliby, aby dziewczyna skupiła się na poszukiwaniu męża. Tym bardziej że pojawia się odpowiedni kandydat… Wkrótce jednak wybucha II wojna światowa, nad miastem przelatują samoloty wroga, a tłoczne do tej pory ulice pustoszeją. Dziewczyna obawia się, że może stracić bliskich i ukochaną bibliotekę. Decyduje się zatem dołączyć do Ruchu Oporu z najlepszą bronią, jaką ma: z książkami. Lily jest nastolatką dorastającą w małym miasteczku w Stanach Zjednoczonych na początku lat 80. Jej zainteresowanie wzbudza intrygująca starsza kobieta, która zachowuje się zupełnie inaczej niż wszyscy. Smutne wydarzenia w życiu Lily sprawiają, że zaprzyjaźnia się ze swoją sąsiadką i odkrywa jej tajemniczą przeszłość. Powieść oparta na prawdziwej historii paryskich bibliotekarzy, którzy ryzykowali życia podczas II wojny światowej. Pokazuje, że odwagę można znaleźć nawet między regałami książek i za grubymi kotarami bibliotecznych okien. [https://www.platon.com.pl/pl/bibliotekarka-z-paryza/produkt-757402375]

Warszawa, wiosna 1938 roku. Osiemnastoletnia Zuzanna wierzy, że jej życie będzie usłane różami. Pewnego wieczoru zachwyca ją wygrywana na skrzypcach melodia, a kilka dni później poznaje zdolnego muzyka i traci dla niego głowę. Rodzi się pierwsza miłość, pojawiają marzenia i plany, a potem przychodzi wojna. Znaczy kolejne miesiące pasmem strat, cierpienia i bólu. Zuzanna zaczyna pracę na Poczcie Głównej i włącza się w podziemną walkę z okupantem. Zostaje przydzielona do komórki "P" zajmującej się przechwytywaniem anonimowych donosów pisanych przez Polaków do "Szanownego Pana Gestapo". Jeden z listów rozdziera jej serce. Okazuje się, że działalność konspiracyjna to niebezpieczna gra, w której stawką jest nie tylko życie, ale i miłość. Listy do Gestapo to poruszająca do głębi spowiedź kobiety, która stanęła przed dramatycznymi wyborami. Opowieść o życiu brutalnie zmienionym przez wojnę. O ranach, które nigdy się nie goją, winach, które domagają się odkupienia, i przebaczeniu, które być może nie nadejdzie.

To jedna z najbardziej poruszających i niezwykłych, prawdziwych opowieści o miłości. Polski więzień polityczny, żydowska dziewczyna, szaleńcza miłość i obóz w Auschwitz w 1944 roku. Edward Galiński i Mala Zimetbaum, wykształcona, błyskotliwa młoda kobieta, pełniąca w obozie rolę tłumaczki, zakochali się w sobie i dokonali niemożliwego. Uciekli z Auschwitz, by chociaż przez chwilę cieszyć się swoją miłością na wolności. Dlaczego jest to dziś historia prawie zapomniana? Czy dlatego, że nie znalazła szczęśliwego zakończenia? Włoska dziennikarka, Francesca Paci przywraca w swojej książce pamięć o dwojgu niezwykłych ludziach i ich heroicznej miłości, która okazała się warta śmierci. [lubimyczytac.pl]

Większość z nich ma już ponad dziewięćdziesiąt lat. Potrafią cieszyć się każdą przeżytą chwilą. Coraz częściej i chętniej opowiadają o najtrudniejszych latach swojego życia. Z błyskiem w oku mówią o konspiracyjnej działalności i akcjach, w których brali udział, a które na trwałe zapisały się w naszej historii. O przyjaźniach na śmierć i życie, pieczętowanych czynami i ofiarą, a nie deklaracjami. O miłościach rodzących się nie przy śpiewie ptaków, ale w huku rozrywających się pocisków. Ukochanej, zamiast pęku kwiatów, przynosiło się wtedy tak trudny do zdobycia kubek wody.

"W wydanej w 2015 r. książce "Powstańcy 44 : bohaterowie i świadkowie" zawarłam wspomnienia moich przyjaciół Powstańców. Oddałam głos ludziom mi bliskim, z którymi spędziłam na rozmowach wiele godzin. Łączą nas serdeczne stosunki. Za moim pośrednictwem przemówili do czytelników. Zaufali nie tylko mnie, ale każdemu, kto zechciał zapoznać się z ich przeżyciami. Po wydaniu książki usłyszałam mnóstwo ciepłych słów, widziałam wzruszonych czytelników - starszych, ale także tych bardzo młodych. Kilka tygodni po ukazaniu się książki dotarły do mnie wspomnienia innego z moich przyjaciół Powstańców, profesora Kazimierza Radwańskiego. Historię swojego życia spisał na moją prośbę. Otrzymałam ją już po jego śmierci. Kiedy się z nią zapoznałam, zdecydowałam, że "Powstańcy'44" muszą mieć swoją kontynuację. I tak powstały kolejne okupacyjno-powstańcze wspomnienia. W niniejszym zbiorze znajdują się historie zarówno ludzi znanych mi od lat, jak i tych, których poznałam zupełnie niedawno, a - między innymi dzięki poprzedniej publikacji - nawiązałam wiele nowych kontaktów, spotkałam wspaniałych rozmówców, którzy zechcieli opowiedzieć o swoich przeżyciach. Każda historia wzbogaciła moje życie i utwierdziła w przekonaniu, że tylko miłość i przyjaźń są bezcenne i nieśmiertelne. Wśród bohaterów znaleźli się tacy, którzy wtedy byli żołnierzami, ale są też cywile i wojenne dzieci. Poza jedną osobą Wszyscy poza jedną osobą w latach okupacji i Powstania związani byli z Warszawą. Opisując przeżycia ludności cywilnej, chciałam pokazać jak ogromną poniosła ofiarę. Ci ludzie nie ślubowali: „Przysięgam być wiernym Ojczyźnie mej, Rzeczypospolitej Polskiej, i stać na straży jej honoru i o wyzwolenie jej z niewoli walczyć ze wszystkich sił, aż do ofiary mego życia”, a przecież byli jej wierni, na swój sposób również walczyli, stali na straży honoru i składali ofiarę życia. Różne życiorysy, odmienne losy, inne okoliczności i motywacje. Każda z historii pokazuje siłę człowieka w walce nie tylko o przeżycie, ale o zachowanie godności i wolności."

David G. Williamson, autor Zdradzonej Polski, dokonuje oceny działalności, roli i spuścizny polskiego ruchu oporu, prowadzącego walkę z nazistowskimi i radzieckimi siłami okupacyjnymi. Po klęsce we wrześniu 1939 r. na ziemiach polskich szybko powstała sieć organizacji bojowych, które nierzadko miały sprzeczne cele. Ich działalność obejmowała sabotaż, szpiegostwo, propagandę, egzekucje, akcje zbrojne i wojnę partyzancką. Także zwykli obywatele, którzy oficjalnie nie należeli do tajnych komórek, w życiu codziennym na najrozmaitsze sposoby stawiali opór wobec okupantów. Kulminacją działań było powstanie warszawskie, podczas którego polska armia podziemna z niezwykłą determinacją walczyła z przeważającymi siłami niemieckimi. W swojej książce Williamson wybiega poza zakończenie II wojny światowej i opisuje walkę byłych żołnierzy Armii Krajowej z proradzieckimi komunistami aż do ugruntowania się władzy ludowej w 1947 r.

Lipiec 1942 roku. Jeszcze nigdy wynik konfliktu nie wydawał się równie niepewny. Anglia odsunęła od siebie ryzyko inwazji, lecz stalinowska Rosja ugina się pod brutalnymi atakami zagonów Hitlera. Europa chwieje się w posadach. Trwa też ukryta wojna związana z poszukiwaniem swastyk, świętych artefaktów, które mają przechylić szalę na jedną ze stron. Zwycięstwo odniesie ten, kto zdobędzie ostatnią z relikwii. Tristan Marcas, podwójny agent o enigmatycznej przeszłości, wyrusza na poszukiwanie skarbu Romanowów, który wedle słów ostatniego cara ma zawierać także czwartą swastykę. W Berlinie, Moskwie i Londynie trwa wyścig z czasem, w który wciągnięta zostaje Erika, niemiecka archeolożka, i Laure, młoda Francuzka działająca w ruchu oporu…

Pileckiemu przyszło żyć w niezwykle burzliwych czasach. Każda ze zmieniających się epok historycznych odcisnęła na nim swoje piętno. Był uczestnikiem wojen w 1920 i 1939 roku, jednak to lata 1940-1943, kiedy jako ochotnik stał się twórcą konspiracji wojskowej w KL Auschwitz, stanowią najistotniejszy element jego życiorysu. Za swoje zasługi nie doczekał się za życia żadnej nagrody - wyrokiem komunistycznych władz został skazany na śmierć, a następnie robiono wszystko, by o jego postaci i dokonaniach zapomniano. W ostatnich latach dzięki staraniom rodziny i historyków rotmistrz (w 2013 awansowany na pułkownika) Pilecki wraca do świadomości narodowej. Książka skupia się przede wszystkim na działalności Witolda Pileckiego w organizowaniu konspiracji wojskowej w Auschwitz, zawiera również słynny raport z 1945 roku napisany po ucieczce z obozu.

„Skazy na pancerzach” to nietypowa pozycja jak na publicystę historycznego związanego z prawicą. Piotr Zychowicz uderza bowiem w jeden z głównych filarów narracji historycznej polskiej prawicy - w legendę Żołnierzy Wyklętych. „Skazy na pancerzach” - w odróżnieniu od „Żydów”, „Sowietów” czy „Niemców” zawierające w pełni materiał premierowy - mogą wzbudzić największe kontrowersje z dotychczasowych książek Zychowicza. Trudno wszak nie uznać, że kult (nie bójmy się tego słowa!) Żołnierzy Wyklętych stanowi jeden z filarów obecnej polskiej polityki historycznej. Zychowicz odcina się od krytyków antykomunistycznego podziemia, wedle których byli oni bojownikami złej sprawy albo wręcz zwykłymi bandytami. Ale potępia też postawę ich prawicowych apologetów, tworzących obraz rycerzy bez skazy. Z pobudek patriotycznych i antykomunistycznych, bohaterowie podziemia pozostają dla Zychowicza bohaterami. Jednocześnie jednak nie waha się on pisać o faktach, o których zwolennicy kultu Żołnierzy Wyklętych woleliby zapomnieć.

Poruszająca historia o odwadze trzech sióstr, które zaryzykują wszystko, włącznie z własnym życiem, by ocalić ukochanych ludzi i kraj przed niewyobrażalnym złem nazistowskich rządów. Rok 1938, Austria. Johanna, Birgit i Lotte wiodą spokojne życie, pracując w warsztacie zegarmistrzowskim ojca i pomagając mamie w prowadzeniu domu. W kraju zachodzą zmiany. Każdego dnia ich serca są łamane na nowo, a życie ukochanych przyjaciół i rodziny jest zagrożone. Pewnego dnia ojciec zatrudnia Franza, młodego Żyda. Gdy z czasem Johanna się w nim zakochuje, uświadamia sobie, że miłość do niego naraża całą rodzinę na niebezpieczeństwo. Siostry zrobią wszystko, by ocalić ukochanych. Udowodnią hart ludzkiego ducha. Jeśli mają przetrwać w obozach koncentracyjnych w Ravensbrück i Mauthausen, muszą pokazać, że nawet w ciemności może zakwitnąć maleńkie ziarenko nadziei... „Żyję, pomyślała. Teraz czuję, że żyję. Czy tak właśnie odczuwało się odwagę? Tę niezwykłą świadomość, poczucie czasu jednocześnie ulotnego i cennego, płynącego niczym woda, stale odmierzanego tykaniem, jak w zegarach ojca?”[nota wydawcy]

Prawdziwa historia Polaków pod okupacją niemiecką. Książka traktuje o losach Polaków pod okupacją niemiecką. Prowokujący tytuł ma uświadomić czytelnikowi dramatyczne losy Polaków, które przeważnie bywały zepchnięte na dalszy plan w narracjach pierwszoplanowo traktujących zagładę Żydów. Autor pokazuje natychmiastowe wprowadzenie przez Niemców terroru skierowanego przeciw Polakom, dla których los Żydów był widocznym znakiem czekającej ich przyszłości. Godna podziwu próba streszczenia niezwykle trudnego fragmentu historii, obalenia mitów o antysemickich "z natury" Polakach i zaprezentowania wyważonego obrazu niemieckiej okupacji, z jej niuansami i tragediami, które po dziś dzień trudno wyważyć. [empik.com]

Dom przy ulicy Amelie powraca w poruszającej historii rozgrywającej się w Szampanii, wśród winnic północnej Francji, w najmroczniejszym okresie II wojny światowej. Doskonała propozycja dla czytelniczek książek Kristin Hannah.

Szampania, 1940: Ines właśnie poślubiła Michela, właściciela składu win Maison Chauveau, gdy niemiecka inwazja staje się faktem. Niebezpieczeństwo rośnie, więc Michel zaniedbuje małżeństwo, za to ukrywa amunicję dla ruchu oporu. Ines obawia się zdemaskowania, lecz przecież znacznie większe ryzyko ponosi Céline, pół-żydowskiego pochodzenia żona chef de cave. Pogłoski o Żydach, odesłanych na wschód, gdzie słuch po nich zaginął, są coraz częstsze. Gdy Céline lekkomyślnie podąża za głosem serca w desperackiej pogoni za szczęściem, Ines popełnia groźny błąd podczas rozmowy z kolaborantem. W efekcie obie ryzykują życia tych, których kochają - zagrożona jest też firma.

Nowy Jork, 2019: Liv Kent właśnie straciła wszystko, a tu jeszcze bez zapowiedzi przybywa do niej jej ekscentryczna babcia francuskiego pochodzenia. Babcia nalega, aby wspólnie wybrały się do Francji. Kobiecie przyświeca ukryty cel - chce podzielić się z Liv tragiczną historią sprzed dekad. Przeszłość i teraźniejszość ścierają się, gdy Liv podróżuje do Maison Chauveau. W jaki sposób łączą się ich losy?