13679
Book
In basket
Poezja Bruna jest nieustającym apelem o prawdę za wszelką cenę. Poczynając od prawdy języka, bowiem poeta przez całe życie broni się przed podporządkowaniem swego instynktu językowego normom języka literackiego. Chce znać prawdę o swym dziedzictwie i o sobie samym. Taki maksymalizm jest rzadkością nawet wśród piszących. O jego niebezpieczeństwie mógł się przekonać autor „Nie ma zegarów” na własnej skórze. Maksymalizm ów skazał go bowiem na osobność. Wielu marzy o tym, by dostąpić owej osobności. Inni porzucają ją za cenę dorównania doraźnym wymaganiom. Bruno był jej wierny. Być może nawet nie potrafił inaczej żyć ani pisać. Toteż osobność pochłaniała go coraz bardziej. Krzysztof Nowicki, „Milczewska okolica”.
Availability:
Wypożyczalnia
There are copies available to loan: sygn. 821.162-1 (1 egz.)
Reviews:
The item has been added to the basket. If you don't know what the basket is for, click here for details.
Do not show it again